Tenże autor wskazuje niespójność intuicji znaczeniowych łączących się z terminem „autorytet naukowy”. Jest więc zrozumiałe, że w obecnym, raczej wstępnym stadium badań i dociekań nad autorytetem w nauce nie wszystkie ujęcia autorytetu, jakie występują w tym zbiorze studiów, dają się sprowadzić do jednej jego definicji. Na konferencji w Karpaczu rozpatrywano zagadnienia autorytetu na płaszczyźnie podmiotowej i przedmiotowej. Tak jest i w tym, opartym na materiałach z konferencji, tomie. Na pytanie: Czyj autorytet? — padają odpowiedzi, iż autorytet; może mieć w nauce jednostka, grupa, instytucja. Niektórzy autorzy (przykładowo: Janusz Sztumski, Janusz Goćkowski) wyraźnie zaznaczają możliwość indywidualnego i pozaindywidualnego charakteru podmiotu, któremu przypisuje się autorytet naukowy, jednakże skupiają oni uwagę na zjawisku autorytetu człowieka-jednostki w nauce i zagadnieniom tak pojmowanego’ autorytetu poświęcają głównie uwagę.
