Próby definicji idą głównie w kierunku przedmiotowego określenia autorytetu w nauce. Jan Szczepański wyróżnia autorytet zyskany dzięki wybitnym osiągnięciom badawczym i teoretycznym; inny typ przedstawia autorytet twórcy szkoły naukowej; jeszcze inny ma podstawy w zajmowaniu kierowniczych stanowisk w organizacjach i instytucjach naukowych. Wszystkie te odmiany tworzą się w obrębie samej nauki, jako szczególnego rodzaju działalności kulturalnej. Na podobnej płaszczyźnie ujmuje zjawisko K. Szaniawski, wskazując autorytet uczonego oparty na wysokiej kompetencji w danej dziedzinie nauki.
