Opis kariery naukowej w terminach dwóch funkcji, A(t) i Mit), pozwala na wprowadzenie prostej typologii karier naukowych: kariera jest mianowicie normalna, jeżeli funkcje A(t) i M(/) znajdują się „w „równowadze” lub inaczej — gdy zmiany mocy społecznej są adekwatne do zmiany autorytetu. Przyjmując odpowiednie jednostki na skalach pomiaru A(t) i M(t), normalność kariery można wyrazić przez wymaganie (przybliżonej) równości A(t) = = M{t) dla wszystkich chwili t.Wśród karier normalnych (por. rys. 2) można wyróżnić szybkie i wolne, w zależności od tego, jaka jest średnia prędkość wzrostu funkcji Ait), a więc i M(t). Kariery, które nie są normalne, podzielą się na dwie zasadnicze grupy (por. rys. 3): te, dla których moc społeczna M(t) wzrasta szybciej niż autorytet naukowy A(t) (nadkariery), oraz te, dla których autorytet A(t) wzrasta szybciej niż moc społeczna M(t) (podkariery).
