Podział występujący przede wszystkim w naukach społecznych daje się odnieść i do nauki ogólniej pojętej. J. Szacki zamyka swą kategoryzację uwagą, że aktualni mistrzowie mogą z czasem stawać się — i niejednokrotnie stają się — klasykami. Na rolę „klasyków” w naukach społecznych zwraca uwagę również Jadwiga Depczyńska w artykule traktującym o różnej roli autorytetu w naukach przyrodniczych i społecznych. Wskazanie dużej roli autorytetu w naukach humanistycznych i społecznych powtarza się w kilku pracach tego tomu. „Stawanie się” i „kreowanie” autorytetów to następny problem wyłaniający się w naszym zbiorze. Dotyka go wielu autorów, poczynając od J. Szczepańskiego, który stwierdza, że autorytet jest wytworem odbiorców.
