Kilku autorów dochodzi do tego zagadnienia w swoich wywodach. Sygnalizuje się jako niekorzystną i niebezpieczną sytuację (zdarzającą się tak w dziedzinie nauki, jak w innych zakresach działalności ludzkiej), kiedy autorytet urzędowy nie łączy się z autorytetem osobistym. Autorytety w nauce wyróżnia się także na innych płaszczyznach. Dochodząc charakteru autorytetu na płaszczyźnie społeczno-kulturowej, Z. Kowalewski wskazuje dwa przede wszystkim typy autorytetu, głęboko osadzone w tradycji historycznej. Pierwszy typ przedstawia autorytet charyzmatyczny, w którym komponentą jest element irracjonalny, związany z samym pojęciem charyzmy.
