Autorzy przypuszczają, że w dyscyplinach, w których trudno ustalić kryteria jakości pracy (jak np. nauki społeczne), liczba publikacji odgrywa istotniejszą rolę w wyznaczaniu prestiżu. Częstotliwość cytowań może zależeć nie tyle od jakości publikacji czy prestiżu naukowego jednostki, ile od przebiegu jej kariery instytucjonalnej, od jej „widoczności” związanej z zajmowanym stanowiskiem, otrzymaną nagrodą czy innym zaszczytnym wyróżnieniem. Okazało się, że prestiż instytucji, w której jest zatrudniony naukowiec, w dużej mierze określa jego szanse bycia cytowanym. Zjawiska tego nie da się wytłumaczyć mechanizmem selekcji, który powoduje, że lepsze instytucje naukowe przyciągają lepszych badaczy.
