Typ drugi stanowią autorytety techniczne, autorytety, jakimi cieszyli się i cieszą przedstawiciele różnych umiejętności technicznych; typ ten, z natury swej bardziej racjonalny, jest jednak przyporządkowany pożądanym zastosowaniom wiedzy do określonych celów praktycznych. Dopiero w dalszej kolejności autor przedstawia autorytety „epistemiczne” fundovyane w samych osiągnięciach poznania czy to porządku naturalnego, czy to ładu społecznego. Inne podziały typologiczne […]

Kilku autorów dochodzi do tego zagadnienia w swo­ich wywodach. Sygnalizuje się jako niekorzystną i niebezpieczną sytuację (zdarzającą się tak w dziedzinie nauki, jak w innych zakresach działalności ludzkiej), kiedy autorytet urzędowy nie łączy się z autorytetem osobistym. Autorytety w nauce wyróżnia się także na innych płaszczyznach. Docho­dząc charakteru autorytetu na płaszczyźnie społeczno-kulturowej, Z. Kowalew­ski wskazuje dwa […]

W tym ujęciu autorytet ma charakter racjo­nalny, natomiast prestiż sprowadza się do czynników o charakterze irracjo­nalnym. Zdaniem J. Sztumskiego to rozróżnienie daje się zastosować także do sfery działalności naukowej, przy różnym układzie czynników autorytetu i prestiżu w relacjach między uczonym a środowiskiem, w jakim on działa, a także autorytetu i prestiżu przypadającego grupie lub instytucji. Rozróżnienie […]

Określenia lub poszukiwania określeń autorytetu naukowego na takiej racjonalnej (lub przynajmniej dającej się racjonalnie uzasadnić) podsta­wie znajdują się w wielu zamieszczonych tu artykułach i studiach, niemniej jednak autorzy nie ograniczają się do takiej płaszczyzny ujęcia. J. Szczepański mówi o autorytecie moralnym, K. Szaniawski podkreśla komponentę postawy etycznej w autorytecie. .W pojęciu autorytetu społecznego (J. Szczepański) […]

Próby definicji idą głównie w kierunku przedmiotowego określenia autory­tetu w nauce. Jan Szczepański wyróżnia autorytet zyskany dzięki wybitnym osiągnięciom badawczym i teoretycznym; inny typ przedstawia autorytet twórcy szkoły naukowej; jeszcze inny ma podstawy w zajmowaniu kierow­niczych stanowisk w organizacjach i instytucjach naukowych. Wszystkie te odmiany tworzą się w obrębie samej nauki, jako szczególnego rodzaju dzia­łalności […]

Tenże autor wskazuje niespójność intuicji znaczeniowych łączących się z terminem „autorytet naukowy”. Jest więc zrozumiałe, że w obecnym, raczej wstępnym stadium badań i dociekań nad autorytetem w nauce nie wszystkie ujęcia autorytetu, jakie występują w tym zbiorze studiów, dają się sprowadzić do jednej jego definicji. Na konferencji w Karpaczu rozpatrywano zagadnienia autorytetu na płasz­czyźnie podmiotowej i […]